Het is alweer een tijdje dat ik op stage ben, maar weinig over heb geschreven. Dat komt ook omdat het een beetje tegen valt. In het begin dacht ik al: oke dit is een pittige en drukke groep 6. De dag daarna bevestigde dat. Daarbij kwam ook nog dat de leerkracht net begonnen is in het basisonderwijs. Letterlijk, net.. Het leuke daarvan was wel, dat ik haar dingen kon uitleggen hoe wij dat in Nederland doen. Ik mis alleen een beetje een beeld van het onderwijs hier in Suriname. Wel heb ik al een paar verschillen ontdekt. Ik zet ze even hieronder op een rijtje:
- Het onderwijs lijkt heel erg op middelbaar onderwijs. Dat kun je zien aan dat ze praten over lesuren, een agenda gebruiken met daarin het schoolrooster. Ze noteren daar ook hun cijfers in en wanneer ze een 'repetitie' (toets) hebben. Net als op de middelbare school moeten de leerlingen hun boeken kaften en nemen zij hun shriften weer mee naar huis. Je hebt hier geen kapstok waar ze hun jas en tas ophangen. Hun tas nemen ze mee de klas in en hangen ze over hun stoel. De kinderen nemen vanuit huis dus de schriften mee van de vakken die ze die dag hebben. Er is al regelmatig gebeurt, dat ze hun schrift niet mee hebben. Dan krijgen ze een blaadje en moeten ze ervoor zorgen dat het in hun schrift komt. Verder krijgen veel kinderen geld mee van hun ouders om in de pauze eten en drinken te kopen. Ook dit is niet gebruikelijk in het primair onderwijs. Ik kan mij herinneren dat ik pas broodjes op de middelbare school ging kopen.
Hier wordt veel klassikaal onderwijs gegeven. Hiervan was ik wel op de hoogte door het onderzoek van vorig jaar. De lesinstructie wordt klassikaal gegeven en er wordt geen verlengde instructie gegeven. Met het niveauverschil wordt eigenlijk niets gedaan. Er zijn enkele kinderen die rekenen makkelijk afgaan en zich dan gaan vervelen, omdat ze moeten wachten op de andere kinderen. Andere kinderen zijn juist extreem traag en die hebben net twee sommen af als anderen al klaar zijn. Dat vind ik wel erg lastig.
- Qua toetsen, die ze hier repetities noemen, is het vershil dat ze hier zelf worden gemaakt. De leerkrachten maken zelf een toets aan de hand van de stof die ze hebben geleerd. Omdat ze parallel groepen hebben, worden de taken verdeeld. Zo maakt de meester bijvoorbeeld een toets voor natuur en de juf maakt de toets voor geschiedenis. Dit wordt voor alle vakken gedaan, behalve voor het vak rekenen. Dit is een vrij nieuwe methode en deze methode bevat ook toetsboekjes. Ik vroeg hoe bijvoorbeeld taal werd nagekeken en ik vroeg of ik ze mocht nakijken. Toen wilde ze dat liever zelf doen, omdat ze soms niet volledige punten geeft. Dit kan liggen aan een onvolledig antwoord of een antwoord dat niet uitgebreid beschreven staat. De kinderen hebben ook allemaal een map met lijntjespapier erin. Die nemen zij mee van thuis als ze een repetitie hebben. Ze shrijven niet op het toetsblad, maar schrijven de antwoorden op in hun map. Deze bladen halen ze eruit en doen ze in een snelhechter. In deze snelhechter worden alle toetsen verzameld. Ze moeten ook hun toets mee naar huis nemen en laten ondertekenen door hun ouders. Bij de eerste toets waren er drie onvoldoendes gevallen. Zij mogen het vandaag overdoen. Wat wel gek is, is dat ze dat mogen doen onder de aardrijkskunde. Dat lijkt me best pittig, aangezien er klassikaal les wordt gegeven en het best druk is. Ik zou mij niet goed kunnen concentreren. Ik ben ook benieuwd hoe zij die toets nu hebben gemaakt..
- Ik heb in deze drie/vier weken nog geen spellingsles meegemaakt. Het gekke is, is dat op het bord wel staat: 1 november DIKTEE woordpakket 1 t/m 3. Op dat moment denk ik een diKtee? Bovendien vind ik woordenpakket meer lijken op woordenschat waarin de betekenis moeten weten. Aangezien hun woordenshat heel erg laag is.. Ik heb de juf ook nog nooit een diKtee zien geven. Af en toe als ze iets nakijkt zegt ze wel let op: klimmen schrijf je met twee m, maar daar vertelt ze niet de regel van korte en lange klank bij. De spelling van de kinderen is dan ook behoorlijk slecht. Als ik langsloop en de kinderen een zin schrijven zie ik altijd een spelfout. Vooral met dubbele of enkele medeklinkers.
- Qua materiaal is er heel weinig. Wat er wel is, zijn digiborden en dat is best uitzonderlijk. Zij zijn de enige particuliere school met digiborden. Elke klas (behalve de kleuterklassen) zijn voorzien van digiborden. Daarnaast is er een whiteboard voor het rooster en hangen er enkele posters over bepaalde stof zoals breuken, maateenheden en de schrijfletters en cijfers. Verder heb ik nog geen geldmateriaal of rekenmateriaal gezien.
- Qua voorbereiding gaat het hier een tikkeltje anders. De leerkracht geeft wel aan dat ze wat thuis moet doen, zoals repetities maken en lessen voorbereiden. Qua klassenmanagament maakt ze spontane keuzes. Groepjes indelen denkt ze eingelijk pas na op dat moment dat ze het gaat doen, terwijl ik een plattegrond maak waarin ik goed kijk wie met wie kan en wie ik waar in de klas neerzet.
Mijn verwachting was eigenlijk dat de leerkracht autoritair zou zijn en dat de kinderen hier meer zouden gehoorzamen. Uit de praktijk blijkt dit echter niet zo te zijn.
In het vervolg nog meer verhalen/ervaringen met de stage! Hieronder staan foto's van de klas. Nou, je zou niet gelijk denken dat het in Suriname is, haha!
