Jeetje, terwijl ik dit laatste blogbericht schrijf.. hebben mijn korte broek en zonnebril plaatsgemaakt voor een joggingbroek, warme wollen sokken, een warme trui met daarover heen zelfs een fleeche badjas en oja ook nog een deken. Ik heb op dit moment behoorlijke heimwee naar Suriname en dat terwijl ik twee dagen thuis ben. Bij het afscheid nemen van mijn huisgenoten hield ik mij ontzettend groot, want zodra ik in de taxi zat, vloeiden de tranen. En het bleef maar doorgaan. De nacht daarvoor ben ik uit geweest en nam ik afscheid van een aantal vrienden die ik in Suriname heb gemist. Het was zo raar om dat te doen. Terug van uitgaan, ging ik nog mijn koffer inpakken. Jawel om kwart over 6 in de ochtend. HUH?! Joyce?! Wat een vergelijking met VOORDAT ik naar Suriname kwam, toen ik dus al drie weken lang mijn koffer had klaarstaan. Nu na het uitgaan nog dingen inpakken en zelfs last minute nog een wasje draaien en als laatste snel alles ingeladen. Het zou me niets verbazen als ik dus iets vergeten ben.. De avond ervoor kreeg ik ook nog een opmerking 'zo je kamer ziet er niet uit alsof je morgen terug naar Nederland gaat' hahaha. Het is gek om een land te verlaten waar je 3 maanden hebt gezeten. Het voelde al vrij snel normaal. Mijn verblijf was prima en ik heb heel veel nieuwe mensen ontmoet en daaruit zijn echt vriendschappen ontstaan. Of ik terugkeer naar Suriname? Jazeker, maar eerst even sparen.... En ik moet ook eerlijk zeggen dat ik mijn fitheid en toch wel mijn eigen ding doen heb gemist. Ik miste vooral mijn motivatie voor mijn vak, waar ik normaal gesproken altijd voor gemotiveerd ben. En niet alleen dat, maar ook mijn hobby's, waar ik veel plezier in ervaar. Toch ga ik Suriname ontzettend missen. Ik heb voor mijn gevoel enkele dingen kunnen loslaten. Lang niet alles, maar voor mij al heel wat. Op de ochtend zelf kwam nog een vriend onverwachts langs om afscheid te nemen. Ik was verrast en nam afscheid. Als ik ergens niet goed in ben, is het afscheid nemen. Ik weet nooit zo goed wat te zeggen en wat voor houding ik moet aannemen. Het is een gek idee dat je de mensen die je daar hebt leren kennen, een hele lange tijd niet gaat zien, want ja zo snel kun je niet naar Suriname gaan en zij ook niet naar Nederland. Gelukkig heb ik wel meiden uit mijn studentenhuis leren kennen die super dichtbij wonen. We hebben onze eerste reünie al klaar staan (15 december). We zullen dat natuurlijk in stijl doen: VUNZIGE DEUNTJES party in Amsterdam. En natuurlijk zal ik dan mijn STRAIGHT OUTTA SURINAME shirt dragen. Ik heb een hele leuke tijd gehad en een tijd met mensen die ik nooit meer zal vergeten. De foto's zeggen genoeg. Ik heb vol genoten van de natuur en cultuur van Suriname en ik zal zeer zeker terugkeren. Dus afscheid.. hmmm; tot ziens?!
