#9 Awarradam

Blog Dag 1 (25/09/2017) Best gek dat je net van trip terug bent en dan twee dagen later weer op trip gaat. Dit keer naar de marroncultuur: Awarradam. Het is ongeveer een kwartier vliegen verwijderd van Palumeu. Het grappige was dat wij al het vliegtuig kende en de rest allemaal foto's ging maken en hun ogen uit keken. Deze fotosessies hadden wij al gehad. Of toch niet? Toch nog eentje gemaakt voor het vliegtuig samen. De groep bestond net als bij Palumeu uit 10 mensen. Er is een jong koppel en de rest is 50+ (maar wel gezellige 50+ers). Ik vond de service vanaf het begin al direct anders dan bij Palumeu. We kregen zelfs een broodje en drinken voor het vliegen en bij aankomst stond een koud sapje voor ons klaar. Voor ons (Britt en ik) is het best herkenbaar allemaal. Eenmaal daar aangekomen kregen we net als bij Palumeu een plakje cake en deden we een voorstelrondje. We hadden twee gidsen: Henk en Hendrik. Daarna de gebruikelijke huisregels. Hierna mochten we naar ons huisje toe. Britt en ik kregen huisje nummer 12. Helemaal afgelegen en het verst van de eetzaal. We zitten echt aan het water en we hebben een ontzettend gezellige buurman die tegen ons kletst, namelijk de boomkikker. Wat kan die een geluid maken zeg!! Schijnbaar stoppen ze tussen 2 en 4 uur snachts. Nou 2 uurtjes kunnen we pakken (mag hopen op meer). In de middag aten we, jawel, rijst met kip. Als ik weer terug ben in Nederland... eet ik dit de komende 2 jaar niet meer. Vooral rijst niet. Na de lunch hebben we gezwommen. Daarna probeerde ik te lezen in mijn hangmat op de veranda, maar na twee bladzijdes viel ik als een blok in slaap. Heer-lijk. Ik ben vergeten om te zeggen hoe mooi het hier is, maar dat zul je wel op de foto's zien. Eenmaal wakker ging ik even rondneuzen. Toen ik foto's wilde maken zag ik iets in mijn rechter ooghoek bewegen. Toen ik op de paal keek (die overigens zowat bij mijn hoofd lag toen ik in de hangmat sliep) zag ik twee lichtpuntjes. En toen ik nog beter keek zag ik haren eraan. Ik maak een grote bocht erom heen en jahoor "de huisspin" was aanwezig. Vogelspinnen hebben aan het eind van hun pootjes een soort licht oranje punt. Bah. Toen vertelde de gids nog dat dit een kleine was. Gelukkig haalden Hendrik de held de vogelspin weg en zwiepte hem zo van de paal naar de grond en zo het water in. Op dat moment ziet Britt op het dak nog een aantal pootjes. Tijd voor huizen check. Gelukkig zitten ze meestal niet IN het huis maar OP het huis. Zolang ze maar niet binnen komen..... In de avond aten we soep met cassave brood en jawel, rijst en kip erin. En ook als toetje weer: banaan. In de avond gingen britt en ik samen met de gidsen troef spelen. Ik begin het steeds meer door te krijgen en aangezien ik goed moet oefenen om in Paramaribo iemand te kunnen uitdagen... ga ik dit elke dag oefenen. Bovendien is het super gezellig. Deze avond 10-7 gewonnen. Eens kijken of dit nog steeds onder "beginnersgeluk" valt. Op dit moment lig ik in bed te luisteren naar mijn buurman (boomkikker). Hopelijk kan ik hem morgen tijdens de boswandeling terug groeten.

Dag 2 (26/09/2017) Ondanks de boomkikker heb ik prima geslapen. Vanochtend stond weer een heerlijk ontbijt voor ons klaar. Pannenkoeken, roer ei en verse broodjes, hmmm. Na het ontbijt deden we een boswandeling. En je raadt het nooit. We hebben weer een nieuw dier gezien! Dit keer gifkikker, zowel het mannetjes als het vrouwtje. Dat kun je zien aan het gele op hun kop. Ook zagen we een hagedis, maar die was bijna niet te zien. Hij had echt een goede schutkleur. Als je hem niet vanaf de zijkant zou zien, zou je hem niet eens opmerken. Voor de rest hebben we de nodige calorietjes verbrand. Altijd fijn, want je eet hier echt veel meer dan in Nederland. Bovendien is het middageten warm, waar ik nog steeds aan moet wennen. Op dit moment lig ik in de hangmat op eiland Pati. Met (alweer) mooie stroomversnellingen. We zijn zelf even wezen zonnen! (Voor zolang dat lukte aangezien je super erg zweet en de zon extreem fel is). In Paramaribo is het namelijk bagger. Veel regen. Droge tijd? Nou merk er niet zoveel van. Gelukkig is het heel plaatselijk en kunnen wij in het binnenland genieten. Het is een soort vakantieoord zou je kunnen zeggen. Je komt echt tot rust. Er is hier geen Internet. Ik weet niet of ik het jammer vind of niet. Soms heb ik wel even behoefte aan contact en daarmee bedoel ik niet directe face to face contact, maar ook gewoon even met vriendinnen praten. Ik wist ook eigenlijk niet dat ik geen Internet en bereik zou hebben aangezien er in Palumeu een atenne van telesur was. Maar goed, misschien ook wel beter. Dan ben ik meer bezig met hier en de groep dan met het thuisfront of met mensen in Paramaribo. Aan het einde van de middag keerden we terug en gingen we weer troef spelen. Dit keer 7-4 gewonnen. Dit gaat goed. In de avond kregen we macaroni met rundvlees en ik dacht neeeeee, bah. Want dit hadden we in Palumeu ook al gegeten en dat vond ik echt niet lekker, maar deze was anders en met andere saus en het was lekker! Het eten is wel ongeveer hetzelfde, maar dit keer eet ik goed! In de avond kregen we een presentatie van de cultuur van de sarramacanen/marrons. Dit deed hij omdat we de volgende dag het dorp gaan bewandelen. Wat uit de presentatie is gebleken en wat ik ook in het kinderboek 'here I Come Suriname' heb gelezen is dat ze veel geloven en doen om kwade geesten en negatieve invloeden buiten zich te houden. Zo doen ze dat door middel van een traditionele poort van palmbladeren. En meestal nemen zij voor de poort ook een kruidenbad. Dit tegen alle slechte invloeden van buitenaf, zodat het dorp tegen het kwade is beschermd. Ook vertelden ze dat elk dorp een kapitein heeft en basja's (soort assistent van de kapitein). Het grappige is, is dat elk dorp dus een mannelijke EN een vrouwelijke kapitein en basja heeft. Wel mogen alleen de vrouwen een nieuwe vrouw aanwijzen wanneer de tijd daar is en de man een man. Bij de vrouwen kon je aan hun kleding zien of ze bezet waren of niet. Ze droegen dan om hun omslagdoek een soort riem (een kleine sjaal). Als een vrouw deze om had, dan wisten de mannen dat deze bezet waren. Zo niet, was de vrouw dus vrijgezel. 

Dag 3 (27/09/2017) Deze dag stond teken van cultuur. Vandaag hebben we 5 dorpen bezocht: Begoon, Kajana, Debbö, Godowatra en Stonhoekoe. Bij het eerste dorpje kregen we twee bekende dansen uit Suriname te zien: seketi dans (op je tenen dansen) en de banamba dans (met je billen/heupen). Het enige wat ze nodig hadden is hun eigen lichaam. Ze zongen en klappen en dan dansten er twee dames. Hierna vaarde we verder naar het volgende dorp. Was bijzonder om te zien. Je zag de leefwijze, de huisjes en ook kwamen we langs bij het dorp van de gids. Zij wonen dus echt in het binnenland en komen enkele keren (om de 2/3 maanden ongeveer) naar Paramaribo. Daar verblijven ze weer kort en vliegen dan weer terug naar het binnenland. In het eerste dorpje heb ik mijn souveniertje gekocht: een omslagdoek, maar jawel, zonder riem, want ik ben vrijgezel. Toen we terug voeren, zagen we een.. lUIAARD! Hij was in het water en de gids redde hem door hem bij de boom te zetten, want in principe kan een luiaard niet lang zwemmen, want dan zinkt die. Gelukkig heb ik nog een paar foto's kunnen schieten. Wat een prachtbeest! Eenmaal terug hadden we een heerlijke lunch: zoete cassave, aardappelen, kip, pindasaus en komkommer. Vooral die pindasaus is lekker. Na de lunch hadden we vrije tijd. Ik ben toen lekker wezen afkoelen, heb nog aantal Surinaamse woorden/zinnen geleerd (die wellicht handig zijn voor in de stad) en wezen "hangmatteren". In de avond gingen we na het eten een boottocht maken om kaaimannen te spotten. In Palumeu zeiden ze dat in Awarradam meer kans is op kaaimannen dan in Palumeu, omdat de indianen deze opeten en de marrons niet. Nou daar gingen we dan hoor. Britt en ik besloten om dit keer 1e rang te zitten, mocht er weer een slang gevangen worden, maar helaas.. Helemaal niets. Dat was even balen. En dat terwijl we er in Palumeu nog 2 zagen zwemmen. Inmiddels lig ik plat op bed. Mijn rug doet een beetje zeer van die hangmatten, maar vooral van het krom zitten wegens gebrek aan rugleuning. Het regent nu best hard, waardoor er ook minder geluiden zijn en de buurman (de boomkikker) ook eens stil is. Wellicht is dit het moment om te slapen ZzzZzzZz...

Dag 4 (28/09/2017) Het is verbazendwekkend hoe snel ik mij hier kan klaarmaken. 8 uur is het ontbijt en ik zet mijn wekker om half 8. Meestal blijf ik dan nog 5 minuutjes liggen en ga ik dan naar de wc, omkleden, tas pakken en gaan. Dit allemaal zodat ik na het ontbijt mijn vaste ritueel kan doen: hangmatteren. Om half 10 gaan we weer met de boot op stap. Op weg naar moestuintje oftewel 'kostgrond'. Dit is niet zoals de moestuintjes die we kennen in Nederland kennen waarin alles apart wordt verbouwd. Hier wordt alles kris kras door elkaar verbouwt: cassave, paprika, bananen, gember, ananas, rijst, rietsuiker, etc. Niet iedereen mag hier zomaar verbouwen. De kostgrond moet van je voorouders zijn. Dus alleen familieleden mochten op die kostgrond bouwen. Dus in feite heb je één kostgrond voor één gezin. Als de grond niet meer vruchtbaar is(ongeveer na 3 jaar) laten ze het groeien tot secundair bos en zoeken ze weer een nieuwe vruchtbare grond om te planten. Na dit bezoek hadden we bami als lunch (jummie). Ik moet zeggen; ik begin aardig te wennen aan die pittigheid! In de middag besloot ik om toch nog even een kleurtje te pakken. Ik lag half onderwater met mijn hoofd in het zand. Soms was er bewolking en scheen ineens de zon. Dit had ik even nodig om helemaal op te laden. Fijn. In de middag heb ik nog mens erger je niet gespeeld. Blijft een leuk spel, ook al erger je je dood. Aan het einde van de middag deed ik nog een poging tot vissen, maar helaas; niet voor mij weggelegd. Na het douchen liet ik mijn haren vlechten door de barvrouw. Aangezien ik weinig haar heb, liet ik maar twee vlechtjes aan de zijkant doen, anders lijk ik kaal. In de avond hebben we RIJST met KIP en KOUSENBAND (standaard maaltijd in Su) gegeten. En savonds konden we weer heerlijk mens erger je nieten en natuurlijk.... troef spelen!! En jawel.. 10-7 gewonnen! Wooehoe! Na deze overwinning kan ik lekker gaan slapen. Hopelijk snel, want we moeten om 6.00 uur op voor de ochtend koffietour. ZzzZzzZz 

Dag 5 (29/9/2017) Vanochtend ging de wekker vroeg (te vroeg). Om half 7 in de ochtend moesten we verzamelen voor de boottocht voor de koffie/thee tour. We hadden brulapen, toekans, ijsvogels, papegaaien en andere vogelsoorten (waarvan ik de naam niet meer weet) gezien. Na de boottocht stond weer een heerlijk ontbijtje klaar. Hierna was het weer tijd om in te pakken. Nog één keer mens erger je nieten (helaas verloren) en toen was het alweer tijd om te gaan.

Het was een geweldige trip, bedankt Henk!