Dit is mijn eerste grote trip van 5 dagen lang, naar Palumeu. We gingen met een kleinschalig vliegtuig. Ik kan je vertellen, ik was best bang, maar eenmaal de lucht in had ik alle vertrouwen in de piloot. Het landen was wel anders dan we gewend waren, namelijk op gras. En dit was geen strakke vlakte, maar hobbelig. Maar hey! Ik schrijf nu toch, so I survived. We kwamen aan op Palumeu en werden ontvangen door de inheemse bevolking. En ik keek mijn ogen uit. Wat was dit mooi! Ik ben eigenlijk met geen verwachtingen gekomen en dat maakte het nog beter. Ik dacht eigenlijk dat we in hangmatten gingen slapen, but thank god no! Luxe huisjes met zelfs een wc en een douch in de kamer. He-le-maal top! Al snel vertrokken we met de boot (en dit keer met kontkussentjes!!) naar een recreatieplek met een klein strandje. Een heerlijke picknick lunch stond voor ons klaar en ook hangmatten waarin we heerlijk konden relaxen. Gedachte op 0, want mijn hoofd zat (of toch zit) nog redelijk vol, maar dat moest en zou vast hier goed komen. Enjoy the moment.
Na heerlijk even een middagdutje gedaan te hebben, gingen we met de boot naar een dorp. We maakten kennis met de indianenstammen: de Trio's en de Wajana's. Hier zagen we goed hoe zij leefden, in wat voor huizen zij wonen, wat ze koken en hoe ze dit bereiden en wat zij in hun vrije tijd doen. Een vrouw was wol aan het spinnen. Zij maakt daar een hangmat van (dat duurt ongeveer 2 tot 3 maanden voordat die af is). Het leuke ervan is dat alles uit de natuur komt. De stukjes wol komen gewoon uit een plant. Ook wordt er cassave verbouwt en daarvan wordt er brood gemaakt. De bekende kraaltjes in de natuur waren hier ook weer te zien. Ze prikte er gaatjes in en maakt daar armbanden en kettingen van. Ook zijn we langs een schooltje geweest. Bizar. "O.s Palumeu" waar ongeveer 50 leerlingen op zitten. We konden wel zien dat er werkboeken, boeken en papier was. Ook hing er een getallenlijn, maar lang niet te vergelijken met dat van Nederland. Het bijzondere aan dit dorp vind ik dat ze zich vermaken met alles wat ze hebben en geloof me, dat is niet veel. Aan de ene kant denk ik.. als je niet beter weet, dan mis je ook niets. Ik zit steeds te denken, stel, ik woon hier. Wat zou ik doen? Hoe zou ik mijn tijd vullen? Zou ik hier gelukkig kunnen worden?
We hadden even tijd voor onszelf en om half 8 gingen we eten. Bami hmmm... met kip natuurlijk (kip hier kip daar kip overal) hierna gingen we naar de sterren kijken en richting ons huisje. Ik riep nog "huisje 1, lekker dichtbij".... en toen kwam karma. Ik tilde mijn spijkerbroekje op (die op tafel lag) en ik schrok me de pleurus! Gadverdamme, vieze gore kakkerlak!! Eerst haalden we de oudste van onze groep erbij, maar ook zij sprong een gat in de lucht toen ze hem zag lopen. Nou, dan maar even de gids roepen. En natuurlijk lag de kakkerlak niet meer daar.... zoektocht. Britt schuilde in de badkamer en ik bleef buiten het huis om te controleren of ze echt dood waren en uit ons huis werden gejaagd. Jahoor de eerste kakkerlak was terecht. En toen moest hij van ons alles optillen en jahoor.. nog een en nog een en nog een. Ik wilde bijna nachtwaker gaan spelen, want dan lag ik niet in bed met het idee dat die kakkerlakken om me heen kruipen. Oké de thee die we mee hadden genomen was inmiddels koud. Het hield niet op met het aantal kakkerlakken... Dus kregen we een nieuwe kamer, die gecheckt was. Naja gecheckt gecheckt.. ons eerste huisje hadden ze ook "gecheckt".. Nou 7 kakkerlakken verder.. we gingen verhuizen. Ook 1 drama want hij mocht weer alles op tillen en controleren voordat we uberhaupt weggingen. Ik vroeg of hij mijn opladertasje wilde controleren want die stond open. En jahoor!!!! In mijn tasje zat er nog een in! De teller stond alweer op 8. Gad ver damme! Afin nieuw huisje en een 2 persoonsbed. Toen kwam Britt met het briljante idee om alle spullen op bed te zetten, zodat er geen kakkerlakken op of in onze spullen zouden zitten. En slapen maar.. ZzzZzzZz De volgende dag stond er ontbijt voor ons klaar om 8 uur. Ik had redelijk goed geslapen (ondanks de angst voor nog meer kakkerlakken). Na het eten gingen we met de boot een klein stukje varen voor een boswandeling waarin de gids de belangrijkste planten/bomen liet zien die men gebruikt. Vooral als medicijn. Een van die "medicijnbomen" kon ik goed gebruiken! De "Kujapaimë" oftewel de diarreeboom. Ik heb aardig last van mijn darmen dus ik heb nu een middel uit de natuur gekregen. De bast van de boom werd in water gedaan. Nou.. ik nam mijn eerste slokje.. BAH. Lekker is anders, maar gelukkig 1 nipje per dag en hopelijk ben ik dan genezen! In de middag aten we rijst met vis en kool.. Hmm.. Dit viel een beetje tegen moet ik eerlijk zeggen. Aangezien ik geen vis lust (en ja ik heb het echt geprobeerd) was dit een karige lunch. Met een hongerige maag gingen we weer op stap. Dit keer gingen we vissen. Ik had bijna beet, maar helaas had ik het vissen vandaag nog niet echt onder de knie. Hij was met vlees en haak en al verdwenen. Dus geen vis gevangen. Voor de terugweg mochten we met een kano terug varen. Jeetje dit was heavy. Ik vond dit loodzwaar. Ik ben toch best een kippetje als het gaat om armkracht. Afin, het werd donker dus de kano's gingen weer op de boot en vaarden we zo het laatste stukje terug. Jeetje. Lang verhaal dit. De rest van de avond is niet zo boeiend. We gingen vroeg slapen, want we moesten vroeg op voor de volgende dag.
Dag 3 Vanochtend om 6 uur stonden we alweer klaar om te vertrekken. We ontbeten midden in de rivier op rotsen. Met zonsopkomst konden we genieten van ons ontbijt. Hmm lekker Nederlands wel hoor, eitje, krentenbol, een blij ei was ik. Daarna gingen we door naar de jungle. Tijdens deze tocht heb ik wederom weer aapjes gespot (ja weer dezelfde gouden tip: LOOP ACHTERAAN) dit keer zijdeaapjes. Verderop moesten we stoppen, want midden op het pad lag een kleine (bijna niet te zien!!) Gifslang. Hij lag opgerold op de grond. Het enge was dat deze kon springen en dan direct zou gaan bijten. De gids pakte de slang met een stok en probeerde de kop vast te houden. En jawel ik heb hem aangeraakt! (Aanraken is niet giftig natuurlijk, tenzij je je vinger bij zijn hoofd houdt, maar ja wie doet dat nou😂?) En raad eens welke beesten ik weer heb gezien? Jawel! Steekvliegen heujjj. Gelukkig (niet voor hen) hadden anderen donkere kleding aan en kwamen ze meer op hen af. (Lucky me) dus je raadt het al, ik liep daar niet achteraan 😂. Ze komen vooral op donkere kleding af of op spijkerkleur. Het vervelende is.. dat ze ook op deet en zonnebrand afkomen. Dus het is een (muggen en verbranden) of het ander (gestoken worden door steekvliegen). Ik had een dunne broek aan voor in de jungle (met de juiste kleuren). Later merkte ik dat ik ontzettende jeuk had op mijn billen. En wanneer je eenmaal begint te krabben…… is het gedaan. Ze gaan nog meer jeuken en worden alsmaar groter. Zo telde ik alleen al op mijn linkerbil ongeveer 30 muggenbulten. En dan nagaan dat ik niet eens alles kan tellen…. Beetje raar, maar ik vroeg Britt om een foto te maken van mijn billen. Ik schrok zo erg. Ik zag er bijna geen kont meer in. He-le-maal onder de muggenbulten. Mijn billen vinden ze schijnbaar erg lekker…. Inmiddels zitten er ook 20 muggenbulten per voet. Dooddoeners, dat klopt.
Ondanks de steekvliegen bereikten we om half 10 de top van de Poti Hill!  Dit laatste stuk was stijl, maar gelukkig niet zo hoog als de Voltzberg, dus dit was appeltje eitje. Uitzicht was wederom mooi. De terugweg ging een stukje sneller. Eenmaal terug gingen we nog proberen piranha's te vangen, maar helaas. Ze wilden niet bijten. Daarna mochten we traditioneel boogschieten. Na het eten gingen we op kaaimannentocht. Best spannend moet ik zeggen. Ze zeggen dat kaaimannen niet aanvallen, maar ik geloof half wat ze zeggen😂. Ik had niet zo'n grote zaklamp mee, dat was wel jammer dus ik moest de lampen van degene voor mij volgen. Het is bizar dat de gidsen zo snel dieren spotten en soms al vanaf meters ver en in de boom! Zo zagen ze een boom boa heel hoog in de boom. Ze probeerde hem eruit te halen en het is nog gelukt ook. Ik zat helaas achterste rang, dus veel kon ik niet zien. Maar gelukkig nam hij hem om zijn arm mee terug en konden we hem van dichtbij bekijken (naja gelukkig.. wetende dat hij dus hier ergens kronkelt). Hij stonk ontzettend, want hij ging poepen. Nou, dat hoefde ik niet op mijn handen te hebben hoor! Maar het was wel gaaf om te zien.
De vierde dag gingen we naar Mabuka. Dit was een echte chill dag. Het was ongeveer een uurtje varen naar Mabuka en we moesten overstappen op een andere boot vanwege de verhoging en stroomversnellingen. Als mijn spullen maar niet in het water vallen dacht ik steeds. Daar waren we dan en we gingen al snel weer met de boot weg om heerlijk af te koelen en te vissen. Al hoewel vissen.. het is niet echt mijn ding moet ik zeggen. Vervolgens gingen we terug en lag er een heerlijke lunch voor ons klaar. Een goed gevulde maaltijd, want ik moet zeggen dat ik het eten niet heel denderend lekker vond. Ik ben nogal een moeilijke eter, maar bij de vorige trip had ik nergens last van. Afin, ik heb mijzelf erdoor heen gesleept. Na het eten ging ik lekker liggen in een hangmat en ... ik heb nog nooit zo diep geslapen in een hangmat! Heerlijk ontspannen met jungle geluiden op de achtergrond. Na mijn middagdutje gingen we nog even een wandeltocht doen. We hebben onder andere brulapen, salamanders en kogelmieren (die schijnen echt vervelend te zijn en ze zijn echt heeeeeel groot dus nog een gouden tip: neem lange sokken mee zodat je je broekspijpen in je sokken kunt doen). Het grappige is dat de kogelmieren hier in het indianen dorp een soort mannentest was. Als kleine jongetjes kregen ze kogelmieren op hun rug en als zij niet hadden geschreeuwd waren zij dapper genoeg. Een soort examen dus.Â
Na de boswandeling gingen we weer terug, even opgefrist en onze laatste avondmaal genuttigd. In de avond (laatste avond) was het zo ver. Weer een potje troef spelen. Leuk spel! En...beginnersgeluk wel. De laatste dag gingen we langs het dorp om nog even cultuur te snuiven. Ook heb ik daar mijn eerste souveniertje gekocht. Een armband met apentandjes. Na de lunch vlogen we weer terug. De terugreis was wel een beetje minder. Door veel turbulentie was ik erg misselijk geworden. Gelukkig duurde het niet lang en was ik voordat ik het wist alweer thuis. Ik zou iedereen Palumeu aanraden! Echt de moeite waard. Â
De rest van de foto's staan onder het kopje foto's en video's.Â
