Regelen, regelen en.. regelen!

Mijn spannende reis die ik samen met Britt in Suriname ga beleven is in het vooruitzicht. Vanaf september

ben ik in de tropische sferen te vinden. Naast het feit dat dit een uitgelegen kans is en ik er heel erg naar

uitkijk, zijn er helaas ook veel dingen die geregeld moeten worden. Maar goed, ik, de regelneef (zoals Britt mij noemt),

ben direct van start gegaan. Ik maakte direct to do-listen voor Suriname. Deze lijsten werden echter alleen maar langer en langer.. Maaaaaaar.. Jawel! Het is 8 april en de kamers en tickets zijn al geboekt. Kamer reserveren dat ging gemakkelijk.

Het boeken daarentegen...

Na een slopende stagedag ging ik in de avond boeken. Nou, dit was zo'n avond dat werkelijk waar alles mis ging.

Het leek wel of ik niet naar Suriname mocht en dat dit een voorteken was (bijgeloof?). Afijn, eerst kon ik het adres

niet van Britt vinden. Ik woon circa twee minuten van haar vandaan en jawel, met mijn navigatie op mijn scooter

kon ik het alsnog niet vinden (ik blijf een vrouw, een luie dan). Maar goed, toen ik daar eenmaal aankwam zetten

we de laptops klaar en konden we gaan beginnen. Een kopje warme thee en een lekker plakje cake om het alvast

het te vieren. Maar, nee. Joyce vergeet haar paspoort. Ik heb nog nooit iets geboekt, dat blijkt, want ik had geen

idee wat ik mee moest nemen behalve mijzelf en een laptop. Afijn, ik weer terug en daarna was ik nog op tijd voordat

mijn thee afkoelde. Achteraf gezien was het helemaal niet nodig om een paspoort bij de hand te hebben, zucht.

Naja, in ieder geval.. het boeken kon beginnen (yes, dacht ik). Mooi plekje bij het raam uitgekozen.

Halverwege het invullen, kwamen we erachter dat je een KLM account moest hebben. Kennelijk (geen idee meer) had ik die al.

Heb je dat ook wel eens? Dat je zoveel accounts heb aangemaakt en dat je dit niet meer weet? Zo wist ik dus ook mijn wachtwoord

niet meer. Toen liep de hele meuk vast. Top. Oke, oke, ik bleef rustig en sloot de site af. Ik dacht ik doe het gewoon even opnieuw. Inmiddels had Britt geboekt en schoot de stress direct naar level 10. Ik moest snel zijn. Toen ik eenmaal opnieuw wilde boeken,

kwam ik erachter dat mijn stoel bezet was. Ik dacht dat kan toch helemaal niet? Dus ik controleer de stoelen voor de terugweg,

was die ook al bezet. Ik kon mij niet voorstellen dat er iemand anders op deze aardbodem was die precies op dezelfde dagen

heen en terug vloog. Oké. Laptop uit en weer aan. Gewoon rustig blijven en opnieuw proberen. Daar gaat ie dan. We vullen alles

nog een keertje in. Inmiddels weet ik nu wel hoe ik moet boeken. Nu kan ik mijn stoel aanvinken! Nee, toch niet. Kennelijk ben

ik nog steeds aan het boeken, maar kan ik niet verder. Dat wordt bellen.

De o zo korte wachtrijen van KLM.... 'De wachttijd bedraagt ongeveer 10 minuten.' Ik denk dat ik die zin ongeveer zo'n vijf keer heb gehoord. Na 50 minuten had ik eindelijk iemand aan de lijn. Ze hadden mijn stoel vrijgemaakt en ik kon weer boeken! Opgelost.

Daar gaat ie dan. Bevestigen.. Betalen via.. Aha tan code! Op het moment dat ik mijn mobiel heb gepakt en de tan code wil openen,

valt hij uit. Wat een pech..... Oké, oplader? Gelukkig had Britt nog een oplader in huis. Helaas was deze niet zo snel en viel hij telkens

weer uit. Toen ik 2% had deed ik hem snel aan en jahoor.. hij viel weer uit. Nog een keer opladen. Misschien moet ik nu iets langer

geduld hebben. Het geduld werd beloond en ik kon eindelijk (en nog op tijd gelukkig) de boeking afronden. PFOEEEEEEE. Wij

begonnen om half 8 en ik ging om 11 uur s'avonds naar huis. 'Even snel boeken' was het idee.. Maar positief gezien: Het is gelukt!!

Zowel verblijf als vliegtickets zijn geboekt.

Zie hieronder een foto van het studentenhuis en van mijn kamer:)